Żyjemy w wysoce konkurencyjnym społeczeństwie, w którym wydaje się, że nie można powiedzieć sobie dość i mamy wrażenie, że jeśli nie spełnimy standardów, zostaniemy wyrzuceni na margines życia.
Nic więc dziwnego, że w ostatnich dziesięcioleciach wielu rodziców przyjęło model edukacji odpowiedni dla społeczeństwa konsumpcyjnego.
Chcą, aby ich dzieci były gotowe do życia, nie w szerokim tego słowa znaczeniu, ale w bardzo ograniczonym sensie: chcą by dzieci zdobyły wiedzę i umiejętności potrzebne do zdobycia dobrego zawodu, znalezienia dobrej pracy i adekwatnie wysokiego wynagrodzenia.
Ci rodzice wyznaczyli sobie cel: chcą, aby ich dzieci miały lepiej. Aby to osiągnąć, nie wahają się zapisać dzieci na wszelkiego rodzaju dodatkowe zajęcia i oczywiście popychają je do sukcesu za wszelką cenę. A najgorsze jest to, że robią to w dobrej wierze, dla ich dobra.
Głównym problemem związanym z tym modelem edukacyjnym jest to, że powoduje ono niepotrzebną presję na dzieci – presję, która w końcu odbiera im dzieciństwo i tworzy emocjonalnie złamanych dorosłych.
Niebezpieczeństwa popychania dzieci do sukcesu.
Większość dzieci ugina się pod presją bliskich i stara się osiągnąć wyniki, których oczekują rodzice. Ale w dłuższej perspektywie ogranicza to ich autonomiczne myślenie i umiejętności, które mogłyby prowadzić do prawdziwego sukcesu.
Jeśli nie damy dziecku możliwości i swobody znalezienia drogi, ponieważ ma ono spełniać nasze oczekiwania, dziecko nie będzie w stanie podejmować własnych decyzji i rozwijać swoją osobowość.
Zatem pragnienie, aby dzieci były najlepsze, wiąże się z poważnymi zagrożeniami:
1. Stwarza niepotrzebną presję, która odbiera im dzieciństwo. Dzieciństwo to okres nauki, a także radości i zabawy. Dzieci muszą uczyć się poprzez zabawę, muszą popełniać błędy, mieć czas wolny, czas na nudę, na puszczanie wodzy fantazji i na spędzanie go z innymi dziećmi.
Oczekiwanie, że dzieci będą „dobre” na każdym polu, wiązanie z nimi zbyt dużych nadziei sprawią, że będą kruche i nie wytrzymają obciążenia.
2. Powoduje utratę wewnętrznej motywacji i satysfakcji. Kiedy rodzice bardziej koncentrują się na wynikach niż na staraniach, dziecko traci motywację wewnętrzną, ponieważ myśli, że wynik jest ważniejszy niż wysiłek, a ocena niż wiedza. Koncentrując się na wynikach, traci zainteresowanie drogą i przestaje się nią cieszyć.
3. Lęki przed niepowodzeniem. Strach przed porażką jest jednym z najbardziej ograniczających uczuć ze wszystkich. To uczucie jest ściśle związane z naszym dożeniem do osiągnięcia sukcesu. Dlatego zachęcanie dzieci do wczesnego osiągnięcia sukcesu zaszczepia w nich ziarno strachu przed porażką.
W rezultacie prawdopodobne jest, że te dzieci nie staną się tak niezależnymi i przedsiębiorczymi dorosłymi, jak chcą ich rodzice, ale raczej staną się ludźmi, którzy stawiają na bezpieczeństwo i akceptują przeciętność tylko dlatego, że boją się porażek.
4. Generuje utratę samooceny. Wielu ludziom odnoszących największe sukcesy brak pewności siebie. Wiele supermodelek na przykład wprzyznało, że uważają się za brzydkie i grube, mimo że w rzeczywistości są ikonami piękna.
Jest tak, ponieważ poziom perfekcjonizmu, na który zawsze były narażone, prowadzi ich do przeświadczenia, że nigdy nie są wystarczająco dobre, a najmniejszy błąd, sprawi, że zawiodą innych. Takie przekonanie odbiera radość życia.
Dzieci dorastające z tym przekonaniem, uważają, że nie są wystarczająco dobre, aby być kochanymi. W rezultacie w przyszłości bardzo trudno nawiązać im zdrową relację partnerską.
Co tak naprawdę dziecko powinno wiedzieć?
Dzieci nie muszą być coraz lepsze, muszą po prostu być szczęśliwe. Musisz więc tylko upewnić się, że Twoje dziecko wie:
– że jest kochane zawsze, niezależnie od błędów, które popełnia,
– że jest bezpieczne, że będziesz je chronić i wspierać, kiedy będziesz mógł,
– że może się wygłupiać, spędzać czas fantazjując i bawiąc się z przyjaciółmi,
– że może wybrać to, co lubi najbardziej i poświęcić się tej pasji, bez względu na to, co to jest,
– że jest wyjątkową i cudowną osobą, jak wiele innych ludzi na świecie,
– że jest kimś, kto zasługuje na szacunek i szanuje prawa innych osób.
Ważne jest również, aby rodzice wiedzieli:
– że każde dziecko uczy się we własnym tempie i że nie trzeba mylić stymulacji rozwoju z presją.
Czynnikiem, który najbardziej wpływa na sukces dzieci, jest to, że rodzice czytają swoim dzieciom, że spędzają trochę czasu każdego wieczoru, pielęgnują w nim chęć odkrywania, czytania, szukania rozwiązań.
– że dziecko, które otrzyma najlepsze oceny, prawie nigdy nie jest najszczęśliwszym małym chłopcem czy dziewczynką, ponieważ szczęścia nie mierzy się w tych kategoriach.
– że dzieci nie potrzebują więcej zabawek, ale potrzebują prostszego i beztroskiego życia i więcej czasu z rodzicami,
– że dzieci zasługują na swobodę odkrywania wszystkiego i samodzielnego decydowania o tym, co im się podoba i do beztroskiej radości.
Daj to swoim dzieciom!
