Bycie rodzicem jest trudnym i odpowiedzialnym zadaniem: ukształtowanie nowego człowieka wydaje się czystym surrealizmem.
Szczególnie, że starając się wychować dziecko tak by nie generować mu traum i uczynić go przyszłym klientem gabinetów terapeutycznyych, musimy starać się nie ranić jego uczuć i nie zrujnować mu poczucia własnej wartości.
Ale naukowcy są przekonani, że konstruktywna krytyka jest możliwa i potrzebna, o ile jest umięjętnie przekazywana. Oto przydatna tzw. „metoda kanapkowa”, dzięki której wychowanie będzie skuteczne i przyjemne dla obu stron!
Spróbujemy nauczyć Cię nowej techniki komunikacji, która łagodzi konflikty w relacjach z dziećmi. Weź do ręki długopis i notuj, podziękujesz później!
Psychiatra dziecięcy, dr Daniel Aimen, uważa, że rodzice dzielą się na dwa typy: jedni krzykiem wyrażają swoje niezadowolenie z dziecięcych niesubordynacjii, podczas gdy inni boją się podnieść głos dzieci. Specjalista pomoże nam rozwinąć dwie ważne cechy każdego z rodziców: być wymagającym i kochającym jednocześnie!
Jeśli rodzic jest zdeterminowany i reaguje na każde niechciane zachowanie, jednocześnie potrafiąc okazać miłość, opiekę i troskę – cóż, tacy dorośli staną się prawdziwymi superbohaterami. Ważne: zamień krytykę w łagodne, ale zgodne z prawdą oceny, oraz wychwalaj dziecko, aby nie było dla ciebie wrogo nastawione.
Pochwal dziecko
Przed rozmową zmień nastrój w pozytywny – złość przejdzie, stres zniknie. Bądź konkretny, nie nabierzesz dziecka na standardowe zwroty „jesteś dobrym dzieckiem” i tym podobne. Jeśli język dotyczy określonego momentu w zachowaniu dziecka, przypomnij podobny, kiedy zachowało się właściwie, a wszyscy to widzieli i chwalili.
Jasno i dokładnie określ swój punkt widzenia
Wiesz już, że dziecko cię usłyszało – teraz uzasadnij swoje zdanie. Ponownie, użyj właściwych i konkretnych słów, komentarzy, wskazówek. Powiedzenie „Nie podobało mi się twoje zachowanie” lub „Nigdy więcej tego nie rób” tylko straszy dziecko i nie jest dość jasne, mówi mu tylko, że zrobiło złe rzeczy i skłoni do ucieczki od rozmowy. Jasno powiedz dlaczego określone zachowanie uważasz za właściwe, a które nie i dlaczego.
Zapytaj dziecko co myśli
Główna część jest zakończona, teraz czekamy na odpowiedź dziecka. Ważne jest, aby usłyszeć, czy dziecko zrozumiało, co chcesz mu przekazać. Zapytaj je, czy rozumie, co uważa za słuszne, a co nie, czy się z Tobą zgadza. Jeśli dziecko sprzeciwia się i protestuje, wysłuchaj go, nie przerywaj, odpowiedz na jego wątpliwości i argumenty.
Powiedz dziecku, jak bardzo je kochasz
Teraz nauczmy się, jak poprawnie zakończyć taką rozmowę: dziecko nie powinno myśleć, że cię rozczarowało i że już go nie kochasz. Protest dojrzeje w duszy dziecka i będzie zachowywało się jeszcze gorzej. Zechce wystawić Cię na ciężką próbę. Zakończ rozmowę pochwałą, powiedz swojemu dziecku, że bardzo je kochasz także wtedy, kiedy popełnia błędy, bo każdy je popełnia. Ważne by się z nich czegoś nauczyć.
Nie ma doskonałych dzieci, ale my, rodzice, musimy spojrzeć na ich najlepsze cechy i budować relację. Czy kiedykolwiek używałeś metody kanapkowej? Czy spróbujesz ją wykorzystać? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzu!