Wielu zna uczucie ulgi, gdy za jakiekolwiek poważne uchybienie otrzymało się przebaczenie.
Tylko owo przebaczenie powinno być szczere i pochodzić z czystego serca, podobnie jak prośba o nie. Niezależnie od tego, w jaki sposób zniewaga została zadana: świadomie czy przypadkowo.
Przebaczeniu Pana, otrzymanemu w modlitwie do Niego, towarzyszy wskazanie właściwej drogi życia. Ta ścieżka będzie usiana radosnymi chwilami, a dusza odnajdzie spokój.
Nie bez powodu modlitwom o odpuszczenie grzechów przypisuje się cudowne, lecznicze właściwości.
Ważne jest, aby zwrócenie się do Boga nastąpiło z uświadomieniem sobie słabości własnej duszy, bezsilności, by oprzeć się pokusom. Jednocześnie musi istnieć silne i szczere pragnienie znalezienia w sobie takiej siły.
W osiągnięciu tego pomoże całkowite oderwanie się od zgiełku życia, skupienie, wyciszenie i wsłuchanie w odpowiedź.
Oczyszczenie może nastąpić po uczuciu żalu, będącym pokutą i osiągnięciu spokoju. Daje uczucie oświecenia i wewnętrznej ulgi.
Tekst modlitwy:
„Panie, Boże mój, Ty wiesz, co mnie oszczędza, pomóż mi; i nie pozwól mi grzeszyć przeciwko Tobie i zaginąć w moich grzechach, bo jestem grzeszny i słaby; nie wydaj mnie w ręce moich wrogów, bo biegnę do Ciebie, wybaw mnie, Panie, bo Ty jesteś moją twierdzą i nadzieją, a Tobie chwała i wdzięczność na wieki wieków. Amen.”
Szczerość nawrócenia jest głównym warunkiem, którego należy przestrzegać, modląc się o przebaczenie grzechów. Jego brak wskazuje, że dana osoba nie żałuje tego, co zrobiła myślą, słowem, uczynkiem czy zaniedbaniem. W konsekwencji nie zasługuje na przebaczenie.
Należy pamiętać, że chęć, zamiar, pragnienie o grzesznym uczynku jest równoznaczne z jego wypełnieniem, dlatego o swoje myśli trzeba się modlić jak za popełnione uczynki i żałować za nie jednakowo.
Przeczytaj również: Niewiele osób wie o tej modlitwie, ale działa: należy ją czytać raz w roku