Nawet w ostatnich minutach życia rodzice myślą o swoich dzieciach. A czy dzieci wystarczająco cenią swoje matki i ojców?
Rodzice opiekują się dziećmi, gdy te są małe, bezradne i niesamodzielne. A potem sami się stają potrzebującymi opieki.
Oczywiście każdy rodzic chciałby otrzymać opiekę od swojego dziecka, ale dzieci często decydują, że wyspecjalizowana instytucja lepiej zaopiekuje się rodzicami.
Opieka nad starszym, a często też schorowanym rodzicem to przecież poświęcenie – niemały wysiłek, czas i odpowiedzialność. A często i banalna niechęć do spędzania czasu ze starym i chorym prowadzi do decyzji o wysłaniu ojca lub matki do domu opieki. To najłatwiejszy i na pierwszy rzut oka nieszkodliwy sposób na ucieczkę od odpowiedzialności za opiekę nad rodzicem.
W rzeczywistości te domy są dla starszych ludzi złem koniecznym. Pozostawieni w nim na ogół są rozczarowani, czują się odseparowani od rodziny i niepotrzebni. Bywa jednak, że doświadczają tam jeszcze gorszych rzeczy.
Ta historia dotyczy właśnie takiej rodziny. Ojciec zmarł, a matka zaczęła chorować. Synowi brakowało czasu i dlatego wysłał matkę do domu starców. Mężczyzna oczywiście odwiedzał matkę, ale nieczęsto.
Pewnego dnia powiedziano mu, że jego matka wkrótce umrze. Syn był bardzo przestraszony, rzucił się do niej w całkowitym zmieszaniu. Zapytał z poczuciem winy, co mógłby zrobić dla swojej matki, czy jest coś, co mógłby zrobić, aby jej pomóc.
Matka poprosiła go wtedy tylko o jedno: jeśli możesz zadbaj, by w tym miejscu pojawiły się lodówki i wentylatory. Prośba była dla syna niezrozumiała, bo nie wiedział, że przez te lata matka kładła się spać głodna, bo jedzenie bez lodówki szybko się psuło. Zapytał, dlaczego wcześniej mu o tym nie powiedziała.
Matka odpowiedziała na to pytanie patrząc synowi w oczy: „Nauczyłam się radzić sobie z upałem, przyzwyczaiłam się do zasypiania głodna. A moja prośba wynika ze strachu o Twoją przyszłość. Martwię się Synku o to jak Ty sobie poradzisz, gdy Twój syn Cię tu umieści pewnego dnia… »
Podziel się tą historią ze swoimi bliskimi, a może przypomni im, jak wiele robią dla nas nasi rodzice.