Kapitan zeskoczył z pokładu łodzi jak stał w ubraniu i płynął w stronę pary pluskającej się między plażą, a zacumowaną na wodzie łodzią.
Mężczyzna zauważył go i rzekł do żony: „On myśli, że się topisz!”
Przed chwilą wygłupiali się i chlapali wodą, ona nawet krzyczała.
„O rany, przecież nic nam nie jest co on wyprawia!”
Wtedy mąż krzyknął do ratownika: „W porządku nic nam nie jest!”
Ale kapitan dopływając do nich rzucił ostro: „Odsuńcie się”, minął ich i płynął dalej.
I wtedy zobaczyli, że kilka metrów dalej tonie ich 9-letnia córka…
Na szczęście po chwili dziewczynka znalazła się w ramionach kapitana, a zszokowani rodzice nie rozumieli jak mogli jej nie widzieć.
Topienie się wcale nie wygląda jak topienie się
W jaki sposób kapitan zauważył z 15 metrów to, czego nie widział ojciec z odległości zaledwie trzech?
Każdy kto spędza lato nad wodą powinien się tego dowiedzieć.
Topienie jest bardzo cichym i zdradliwie spokojnym zdarzeniem. Nie ma żadnego pluskania i krzyku. Tylko doświadczeni ratownicy wiedzą, na co zwrócić uwagę, żeby dostrzec osobę tonącą.
Wyobraźcie sobie, że z około 750 dzieci, które utoną w najbliższe lato, ponad połowa utonie w odległości nie więcej niż 20 metrów od rodzica, w około 20 procentach rodzic będzie patrzył na tonące dziecko nie widząc niczego niepokojącego…
Dr Francesco A. Pia zebrał najważniejsze fakty na temat „Instynktownej Reakcji Na Tonięcie” i opisał w artykule, który każdy powinien przeczytać:
1. Poza wyjątkowymi sytuacjami tonący jest fizjologicznie niezdolny do wołania o pomoc. Układ oddechowy został stworzony do oddychania. Inne jego funkcje – m.in. wydobywanie głosu – są wstrzymywane, kiedy trwa walka o zaczerpnięcie powietrza.
2. Usta topiących się na zmianę zanurzają się pod wodą i pojawiają na powierzchni, nie wystarcza już czasu, aby zrobić wydech, wdech i jeszcze wołać o pomoc. Kiedy tylko usta osoby tonącej znajdą się ponad powierzchnią, wydycha i wdycha ona powietrze bardzo szybko, a potem jej usta zanurzają się z powrotem pod wodę.
3. Osoby tonące także nie przywołują pomocy wymachując rękami. Natura instynktownie zmusza je do wyciągnięcia rąk na boki i odpychania się od powierzchni wody. Pozwala to wydźwignąć ciało tak, aby wynurzyć usta z wody i zaczerpnąć powietrza.
4. Podczas Instynktownej Reakcji Na Tonięcie osoby topiące się nie mają kontroli nad ruchami rąk. Z fizjologicznego punktu widzenia, osoby starające się pozostać na powierzchni wody nie mają możliwości zatrzymania tonięcia i wykonania jakiegoś dobrowolnego ruchu, jak na przykład machanie o pomoc, ruch w stronę ratującego lub sięgnięcie po sprzęt ratunkowy.
5. Od początku do końca Instynktownej Reakcji Na Toniecie nasze ciało pozostaje w wodzie w pozycji pionowej, a nogi zachowują się zazwyczaj pasywnie. Jeżeli nie nastąpi pomoc wyszkolonego ratownika, tonący jest w stanie utrzymywać się na powierzchni od 20 do 60 sekund przed całkowitym pójściem pod wodę.
Zanim nastąpi tonięcie może mieć miejsce sytuacja określana przez dr Pia szokiem wodnym. W tej pierwszej chwili, która jeszcze nie jest właściwym tonięciem może nastąpić krzyk, lub próba chwycenia liny czy koła ratunkowego. Moment szoku trwa bardzo krótko i nie zdarza się zawsze przed Instynktową Reakcją Na Tonięcie.
Inne oznaki tonięcia, na które zwraca uwagę ratownik kąpieliska:
- Głowa nisko w wodzie, usta na poziomie wody
- Głowa pochylona do tyłu z otwartymi ustami
- Szkliste oczy, puste spojrzenie, brak koncentracji wzroku
- Zamknięte oczy
- Włosy zasłaniające czoło lub oczy
- Nogi bezwiednie w pionie
- Hiperwentylacja lub dyszenie
- Próby bezskutecznego płynięcia w określonym kierunku
- Próby obrócenia się na plecy
- Sprawianie wrażenia jakby wspinało się po niewidzialnej drabinie.
Jeśli więc zobaczycie kogoś, kto wykazuje opisane oznaki to macie jakieś 30 sekund na uratowanie go.
Rodzice pamiętajcie. Nie krzyk ma Was zaalarmować, ale cisza!
Dzieci w wodzie hałasują, gdy umilkną to musi wzbudzic wasza czujność.
Woda jest zdradliwa. Bądźcie ostrożni tego lata.
Podzielcie się z innymi to ważną wiedzą!