Wychowywanie dziecka to trudny i bezprecedensowy proces.
Rodzice potrzebują dużo cierpliwości i wiedzy – w przeciwnym razie proces edukacyjny zakończy się niepowodzeniem.
Jeśli wychowujesz dziecko tylko krzykiem, coś z pewnością pójdzie nie tak.
Badania amerykańskich naukowców pokazują, że ciągłe krzyki mają bardzo negatywny wpływ na rozwój umysłowy dzieci. Z ich powodu dzieci stają się agresywne, spięte i niepewne siebie.
Oto jak ciągłe krzyczenie na dziecko wpływa na nie:
1. Nasi przodkowie używali krzyku, aby ostrzec krewnych przed niebezpieczeństwem.
Kiedy krzyczysz na potomka (bez względu na wiek), zaczyna tworzyć się w jego ciele hormon stresu, co daje sygnał „bij lub uciekaj”. Ciało dziecka napina się, jego myśli się blokują.
2. Ciało modzelowate znacznie się zmniejsza.
W rezultacie aktywność w różnych częściach mózgu jest zmniejszona, upośledzona pamięć i uwaga oraz przepływ krwi.
Wszystko to powoduje utratę równowagi emocjonalnej u dzieci.
3. Krzyk rodziców prowadzi do problemów behawioralnych u nastolatków i depresji u małych dzieci. Tacy nastolatkowie wymiotują, gorzej się uczą, łatwo wchodzą w konflikty z kolegami z klasy, okłamują rodziców itp.
Krzyki wpływają również na samoocenę dziecka – z powodu ciągłych wyrzutów potomstwo zamyka się w sobie, zaczyna myśleć, że jest nie kochane.
Kontuzji spowodowanych takimi urazami psychocznymi nie można odkupić prezentami, uściskami i innymi gestami miłości.
Dlaczego rodzice krzyczą na dzieci? Z dwóch głównych powodów:
1. Ponieważ tracą kontrolę nad swoimi emocjami, pozwalają stresowi przejąć kontrolę nad sobą, a następnie wylać złość na najbliższych – dzieci.
2. Ponieważ kopiują wzorce zachowania rodziców, którzy również krzyczeli na dzieci. Jeśli rodzina w czasie konfliktów krzyczała, dzieci zapamiętają to i powtórzą błędy rodziców.
Jak przestać krzyczeć na dzieci.
1) Pomyśl, co sprawia, że krzyczysz na swoje dziecko. Dziecko idzie do szkoły za wolno? Może ma ku temu powód, źle się czuje, czegoś się boi?
2) Staraj się unikać burz. Zanim zaczniesz krzyczeć, weź kilka wolnych, głębokich oddechów lub po prostu wyjdź z pokoju.
3) Nie miej zbyt wysokich oczekiwań. Czy spodziewałeś się, że dziecko samodzielnie odrobi pracę domową, ale tak się nie stało?
Obwinianie go niczemu nie służy – jest po prostu niedojrzałym dzieckiem. Myślisz, że dziecko robi to, bo lubi cię widzieć zirytowanym? Oczywiście, że nie.
Pamiętaj: jesteś wzorem dla swojego dziecka. Twoje zachowanie będzie powielane przez dziecko, gdy będzie już miało swoją rodzinę. Czy naprawdę chcesz, aby było tak samo znerwicowane?
