Tragedia naszych dzieci, o której nikt nie mówi

Victoria Prooday uzyskała dyplom z ergoterapii i kinezjologii na Uniwersytecie Medycznym w Toronto.

Pracowała w Toronto School Board i Rehabilitation Institute Toronto.

Pomogła setkom rodzin w Kanadzie i na całym świecie i jest wciąż zapraszana jako wykładowca do szkół, poradni pedagogicznych i zajęciowych.

Oto co ważnego ma do przekazania rodzicom:

„Zachęcam rodziców, którym zależy na przyszłości ich dzieci, do wysłuchania tego, co mówię w tym artykule. Nawet jeśli nie zgadzasz się z moim punktem widzenia, postępuj zgodnie z zaleceniami na końcu tego artykułu. Gdy zobaczysz pozytywne zmiany w życiu Twojego dziecka, zrozumiesz, dlaczego mówię to, co mówię!

W tej chwili w naszych domach rozgrywa się cicha tragedia, która dotyka tego co mamy najcenniejsze: naszych dzieci!

Nasze dzieci są w strasznym stanie emocjonalnym!

Co więcej, w ciągu ostatnich 15 lat statystyki zaburzeń psychicznych u dzieci są przerażające:

  • co piąte dziecko ma zaburzenie psychiczne;
  • rozpowszechnienie zaburzeń deficytu uwagi wzrosło o 43%;
  • rozpowszechnienie depresji u młodzieży wzrosło o 37%;
  • częstość samobójstw wśród dzieci w wieku 10–14 lat wzrosła o 200%.

Z czym jeszcze musimy się zmierzyć?

  • Nie, odpowiedzią nie jest poprawa możliwości diagnostycznych!
  • Nie, oni się tacy nie rodzą!
  • Nie, to nie wina szkoły i systemu!
  • Tak, bez względu na to, jak bolesne może być przyznanie się do tego, w wielu przypadkach to my, rodzice, jesteśmy za to odpowiedzialni!

Współczesne dzieci są pozbawione podstaw zdrowego dzieciństwa, takich jak:

  • Rodzice dostępni emocjonalnie.
  • Wyraźnie wytyczone granice.
  • Obowiązki
  • Zbilansowane odżywianie i odpowiednia dawka snu.
  • Ruch i świeże powietrze.
  • Kreatywne gry, komunikacja, czas wolny.

Zamiast tego dzieci dostają:

  • Obojętnych, nieuważnych, ciągle zajętych rodziców.
  • Rodziców, którzy sobie wszystkiego odmawiają, a dzieciomm dają wszystko i na wszystko pozwalają.
  • Poczucie, że wszyscy są winni.
  • Niezrównoważone odżywianie i niewystarczającą ilość snu.
  • Siedzący styl życia i ciągłe przebywanie w domu.
  • Niekończącą się stymulację, zabawki technologiczne, natychmiastową satysfakcję.

Czy w tak chorym środowisku można wychowywać zdrowe pokolenie? Oczywiście, że nie!

Nie można oszukać ludzkiej natury: nie można się obejść bez edukacji rodzicielskiej! Jak widzimy, konsekwencje są przerażające. Za utratę normalnego dzieciństwa dzieci płacą utratą dobrego samopoczucia emocjonalnego i zrowia psychicznego.

Co robić ?

Jeśli chcemy, aby nasze dzieci dorastały szczęśliwe i zdrowe, musimy się obudzić i wrócić do podstaw. Nie jest za późno!

Oto, co powinieneś zrobić jako rodzic:

1. Ustaw granice i pamiętaj, że jesteś rodzicem dziecka, a nie jego przyjacielem.

2. Zapewnij dzieciom to, czego potrzebują, a nie to, czego chcą. Nie bój się odmawiać dzieciom, jeśli ich oczekiwania są wygórowane.

3. Zapewnij zdrowe jedzenie i ogranicz przekąski.

4. Spędź z dzieckiem godzinę dziennie na zewnątrz.

5. Codziennie zjedz rodzinny obiad bez elektroniki.

6. Grajcie w gry planszowe.

7. Wprowadź codzienną rutynę uczestniczenia dziecka w pracach domowych. Żadne dziecko nie jest na to za małe (składanie prania, sprzątanie zabawek, wieszanie prania, nakrywanie do stołu, pomoc w gotowaniu itp.).

8. Kładź dziecko o tej samej porze, nie pozwól mu zabierać telefonu do łóżka.

9. Ucz dziecko odpowiedzialności i niezależności.

10. Nie chroń dziecka przed drobnymi awariami. To uczy ich pokonywania przeszkód życiowych. Nic się nie stanie jak coś rozleje lub stłucze kolano, a ono czegoś ważnego się nauczy.

11. Nie pakuj ani nie noś plecaka swojego dziecka, nie przynoś zapomnianego posiłku / pracy domowej do szkoły, ani nie obieraj banana 5-latkowi. Ucz dziecko samodzielności i konsekwencji błędów.

12. Naucz cierpliwości i pozwól dziecku się nudzić. Nuda paradoksalne wyzwala kreatywność.

13. Nie zapewniaj dziecku ciągłej rozrywki.

14. Nie kupuj mu gadżetów elektronicznych jako lekarstwa na nudę.

15. Nie zachęcaj do używania gadżetów w trakcie jedzenia, w samochodzie, w restauracji, w sklepie. Niech mózg dziecka nauczy się samodzielnie przezwyciężyć „nudę”.

16. Bądź emocjonalnie dostępny, ucz dzieci umiejętności społecznych.

17. Nie rozpraszaj się telefonem podczas rozmowy z dzieckiem.

18. Naucz swoje dziecko radzenia sobie ze złością i irytacją.

19. Naucz swoje dziecko witania się, ustępowania, dzielenia się, współczucia, zachowania przy stole i podczas rozmowy.

20. Utrzymuj więź emocjonalną: uśmiechaj się, całuj, przytulaj swoje dziecko, czytaj mu, tańcz, skacz i czołgaj się z nim!

Musimy zmienić nasze dzieci, w przeciwnym razie będziemy mieli całe pokolenie depresyjnych lekomanów!

Nie jest za późno, ale czas się kończy.”

Artykuły Victorii Prooday zostały przetłumaczone na ponad 30 języków i dotarły do 20 milionów ludzi.

Victoria uważa, że ​​pierwszy krok w kierunku pomocy dzieciom rozpoczyna się od edukacji rodziców.

Victoria zapewnia rodzicom praktyczne narzędzia, które wywołują pozytywne zmiany w dzieciach i ich rodzinach.

Zgadzasz się z zaleceniami terapeutki?

Źródło: Victoria Prooday Page on Facebook Miniatura wpisu:pinterest.com